Ovi ljudi su u Srebrenici tokom agresije činili skoro nemoguće, za mnoge su značili život, a brinuli su o 50.000 ljudi u opkoljenom gradu.
Jedan od njih bio je i Ilijaz Pilav, koji je na početku rata bio 28-godišnji ljekar opšte prakse, da bi u ljeto 1993. godine postao ratni hirurg i ključna osoba u srebreničkoj bolnici. U Srebrenici je bio sve vrijeme opsade i u tom periodu je obavio oko 3.500 operacija.
Suze i ponos sinoć su bili na njegovom licu, kada je na dočekuje učesnika Marša mira vidio djecu boraca Srebrebice. Tu djecu su u gotovo nemogućim uslovima na svijet tokom opsade porodici upravo ovi ljekari.
Najviše njih, doktorica Fatima Klempić-Dautbašić koje diplomirala u februaru 1990. godine na Medicinskom fakultetu u Tuzli i kao ljekar od jula iste godine radila u Domu zdravlja u Bratuncu. Nekoliko mjeseci od početka agresije prešla je u bolnicu u Srebrenici. Bila je i dežurna 10. na 11. juli. Svi ljekari su bili u bolnici, a ujutru, kada je dojavljeno da Srebrenica pada, odlučili su da evakuišu bolnicu punu nepokretnih i ranjenika bez svijesti.
Uslijedio je put u neizvjesnost. Jedna je od nekoliko ljekara koji su tokom genocida u julu 1995. godine u pokušaju da se bijegom iz Srebrenice domognu slobodne teritorije u Nezuku, pomagali ranjenicima bez adekvatne medicinske opreme i s veoma malo lijekova.
10. jula 2025. zajedno sa Ilijasom i Fatimom, za istim stolom našli su se i drugi heroji srebreničke ratne bolnice Nermina Mehić, Aida Hasanović, Derva Salkić, Sadik Ahmetović, Suljo Čakanović medicinski tehničar koji je svo vrijeme rata bio na području Srebrenice, koji se nakon pada Srebrenice kroz šumu probio do Tuzle da bi se po završetku rata, među prvim vratio u Srebrenicu i zaposlio u Domu zdravlja.
S njima je za stolom bio i njihov pacijent Abdulsamed Đozić, ali i dijete Srebrenice Samed Mešanović rođen 1992. godine, danas ljekar u Srebrenici.
Kroz Ratnu bolnicu u Srebrenici prošlo je hiljada ranjenika, ali veliki broj bolesnih koji su liječeni i operisani. Uslovi u kojima su radili srebrenički ljekari bili su nezamislivi za kraj 20. i početak 21. stoljeća.
Amputacije su se obavljale običnom pilom, a operacije bez anestezije…
(Vijesti.ba)
IZVOR