Blant je priznao da je sovjetski agent 1964. godine, a kraljica Elizabeta je o tome obaviještena 1973. godine, prenio je Gardijan.
Dokumenti MI5, sa kojih je skinuta oznaka tajnosti, bacaju novo svjetlo na to kako su bezbjednosne službe pomno čuvale informaciju da je istoričar umjetnosti, Entoni Blant priznao u aprilu 1964. godine, da je tajni sovjetski agent, a da je kraljica o tome obavještena tek 1973. godine. U dokumentima se navodi da je vlada tadašnjeg premijera Edvarda Hita zatražila od ličnog sekretara kraljice Elizabete Martina Čarterisa da je obavijesti o tome da je Blant špijun. Čarteris je naveo da je kraljica Elizabeta sve to primila veoma mirno i bez iznenađenja.
“Očigledno joj je neko nešto pomenuo početkom 1950-ih”, primjetio je tadašnji generalni direktor MI5 Majkl Henli u martu 1973. godine.
Henli je pozvao kraljevsku palatu četiri mjeseca ranije da prekine veze sa Blantom, koji je ostao na toj funkciji i čak je proglašen vitezom nakon njegovog priznanja da je špijunirao za Ruse dok je bio viši oficir MI5.
Čarteris je potvrdio da kraljica uopšte nije bila oduševljena Blantom i da ga je rijetko viđala.
Blant je preminuo 1983. u 76. godini. Njega su, sa još četvoricom koji su studirali na Kembridžu, regrutovali Rusi 1930-ih.
Hiljade vladinih dokumenata o komunikacijama pokojne kraljice Elizabete II i njenog supruga princa Filipa trebalo bi da budu objavljeni u naredne dvije godine, a istraživači strahuju da bi dokumenta mogla biti podvrgnuta cenzuri, prenose britanski mediji.
Dokumenta bi trebalo da budu objavljena 2026. i 2027. godine, odnosno pet godina nakon smrti kraljevskog para, a u kraljevskoj palati su već počele interne diskusije o tome kako postupiti sa tim papirima i šta bi trebalo da ostane povjerljivo, navodi list “Gardijan”, prenosi Tanjug.
Među dokumentima će vjerovatno biti događaji koji su obilježili vrhunce i padove tokom njene 70-godišnje vladavine, zatim korespondencija sa članovima kraljevske porodice i vladinim službama, podaci o putovanjima u inostranstvo i drugim detaljima u vezi sa rođenjima, smrtima i razvodima unutar porodice.
Većina javnih dokumenata od istorijskog značaja se obično objavljuje poslije 20 godina, ali ima izuzetaka kada je riječ o vladinim papirima važnim za nacionalnu bezbjednost.
(Vijesti.ba)