Na današnji dan, 23. septembra 1946. godine, u Sarajevu je rođen Davorin Popović, pjevač čiji je glas obilježio muziku bivše Jugoslavije i Bosne i Hercegovine. Poznat pod nadimkom Dačo, a među publikom često nazivan jednostavno – Pjevač.
Popović je ostao upamćen po svojoj jedinstvenoj interpretaciji, karizmi i emotivnoj snazi kojom je osvajao publiku.
Odrastao je u Sarajevu, gdje se pored muzike u mladosti bavio i sportom, posebno košarkom. Njegovo blisko prijateljstvo s Mirzom Delibašićem uvelo ga je u boemsku atmosferu glavnog grada, koja će kasnije postati zaštitni znak sarajevske umjetničke i muzičke scene.
Početkom šezdesetih pridružio se grupi Indexi, gdje je kao vodeći vokal dao prepoznatljiv pečat bendu koji je postao simbol tzv. sarajevske pop-rock škole. Indexi su vješto spajali progresivni rock, pop i šlager, a njihove pjesme i danas važe za klasike. Uporedo s radom u bendu, Popović je imao i solo karijeru. Objavio je albume Svaka je ljubav ista (osim one prave) (1976) i S tobom dijelim sve (1984).
Najveći hitovi Indexa, predvođenih Davorinom Popovićem, ušli su u muzičku istoriju i ostavili neizbrisiv trag na prostoru cijele bivše Jugoslavije. Pjesme poput „Jutro će promeniti sve“, „Sve ove godine“, „Jutro u gradu“, „Balada“, „Bacila je sve niz rijeku“ – legendarne balade koju su kasnije izvodili mnogi muzičari, postale su generacijski evergreeni i temelj onoga što se naziva „sarajevska pop-rock škola“.
Indexi su, spajajući progresivni rock, šlager i bosanski melos, stvorili zvuk koji se razlikovao od ostalih bendova tog vremena, a njihove pjesme, melodične, poetski bogate i emotivno nabijene, dobijale su posebnu toplinu kroz prepoznatljiv glas Davorina Popovića. Time su Indexi stavili Sarajevo na muzičku mapu bivše Jugoslavije, rame uz rame s Beogradom i Zagrebom.
Jedan od njegovih “poslijeratnih” momenata koji javnost naročito pamti bio je nastup na Euroviziji 1995. godine, kada je predstavljao Bosnu i Hercegovinu pjesmom Dvadeset prvi vijek. U vremenu kada je rat još uvijek teško pogađao zemlju, njegova izvedba bila je snažna poruka istrajnosti i umjetničke snage.
Popovićev glas bio je topao, emotivan i prepoznatljiv, često s dozom melankolije, što ga je činilo jedinstvenim. Upravo zbog toga publika ga je doživljavala kao simbol jedne epohe, pjevača koji je znao prenijeti i radost i tugu života.
Preminuo je 18. juna 2001. godine u Sarajevu, u 54. godini života, od posljedica bolesti. Sahranjen je u Aleji velikana na groblju Bare, što potvrđuje njegov značaj u kulturnoj i društvenoj historiji BiH.
Za Sarajevo i cijelu regiju, Davorin Popović nije bio samo muzičar, već istinski simbol vremena, umjetnik čije pjesme i danas bude emocije i sjećanja. I danas, generacije rastu, zaljubljuju se i proživljavaju najvažnije i najemotivnije trenutke kroz pjesme koje je obilježio Davorinov glas.
(Vijesti.ba)